Γράφει η Γεωργία Τζανάκη
Σας παρακαλώ, σταματήστε την γη να κατέβω, δεν νιώθω καλά! Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω το γρηγορότερο γιατί εδώ που είμαι, αυτό που ζούμε είναι μία τρέλα! Κάτι μου λέει πως δεν ανήκω εδώ, νομίζω ότι ζαλίζομαι και θέλω επειγόντως να πάω πίσω στον πλανήτη μου.
Στον δικό μου πλανήτη! Όπου τα γέλια της χαράς αντηχούν απ’άκρη σ’άκρη, κανένας δεν κλείνεται στο καβούκι του και ο ένας δίνει το χέρι του στον άλλον για να τον κρατήσει όρθιο, όχι για να τον σπρώξει να πάει πιο κάτω.
Έτσι είμαστε εμείς οι Από-άλλο-πλανήτη! Αγαπάμε με την καρδιά μας και θέλουμε το καλό του διπλανού μας! Τα χαμόγελα τα έχουμε σε αφθονία και τα σκορπάμε αφειδώς παντού! Δεν τα κλείσαμε στην τράπεζα για όποιον μας τα ζητήσει.
Μα τι κάνω εγώ εδώ;
Δεν ανήκω εδώ! Εδώ αυτό που ζούμε είναι μία τρέλα!
Στον δικό μου πλανήτη το κύριο αγαθό που παράγουμε είναι η αγάπη! Έχουμε πάντα πλεόνασμα σ’αυτήν. Πάντα μας περισσεύει κι απ’τα μπατζάκια που λέει ο λόγος μας τρέχει! Αλλά ποτέ δεν χάνει την αξία της! Όπου την βρούμε την κρατάμε και φτιάχνουμε κι άλλη, όση μπορούμε περισσότερη ώσπου να μην χωράει πουθενά κλεισμένη.
Στον δικό μου πλανήτη οι άνθρωποι ερωτεύονται πιστά, δίνουν ως δώρο τον εαυτό τους στον σύντροφο τους ας τον κάνει ότι θέλει μετά. Γιατί αγαπώ σημαίνει εμπιστεύομαι κι εμπιστεύομαι εσένα! Που με αγαπάς κι εσύ και θα με προσέχεις και δεν θα μου κάνεις κακό!
Στον δικό μου πλανήτη, ο φίλος είναι και αδερφός, χωρίς κρυμμένες δεύτερες σκέψεις, χωρίς ανταγωνισμό, χωρίς φθόνο, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα για να χαρίσει το πολύτιμο αγαθό της φιλίας.
Μα πόσο δύσκολο είναι να ζήσω σε αυτόν τον πλανήτη! Όπου οι σχέσεις ανθρώπινες ή εpωτικές χτίζονται πάνω στην άμμο που τις παίρνει το κύμα στο πρώτο αεράκι. Εδώ που ότι δηλώσεις είσαι και που μόνο αυτό που βλέπεις μετράς για αληθινό.
Σας παρακαλώ, κλείστε μου ένα εισιτήριο με την πρώτη πτήση για να φύγω όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί εδώ αυτό που ζούμε είναι μία τρέλα.
loveletters.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου