Γράφει η Κατερίνα Μιχελάκη
Χαμόγελο, τόσο κοινότυπο, απλό για κάποιους, για άλλους ιερό και δύσκολο.
Στην πορεία σου θα συναντήσεις αρκετούς σαμποτέρ είτε αγγελικά πλασμένους, είτε ύπουλους εσωτερικούς, είτε ξεκάθαρα απέναντι. Για κάποιο λόγο υπάρχουν. Μην τους υποτιμήσεις. Δώσε τους τη σημασία και την προσοχή που τους πρέπει, μάθε, πέσε, βάλε τα μαζί τους, βάλε τα με σένα, πόνεσε , αναστοχάσου , σήκω και προχώρα. Ψηλά το κεφάλι! Η διαφορετικότητά σου είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και εν τέλει… σε ξεχωρίζει. Αν οι όποιοι κύριοι και κυρίες σαμποτέρ επιμένουν, στέλνε τους φιλάκια από μακριά με αγάπη. Πάλι κάποιο λόγο θα έχουν. Αλλά αυτός ο λόγος, ο όποιος λόγος, δεν είναι δικό σου θέμα. Και αυτό ισχύει κυρίως για τους εξωτερικούς σαμποτέρ!
Αχ ! βρε μάνα, βιάστηκες να φύγεις ! Τι νόμισες ; Μεγαλώσαμε και δε σε χρειαζόμαστε ;
Με τα χρόνια η έλλειψη μεγαλώνει και η ανάγκη πολλαπλασιάζεται .
Ένα φωτεινό, αληθινό χαμόγελο, σε γεμίζει με χαρά, αισιοδοξία και θετική ενέργεια, ενώ είναι σίγουρο ότι σε κάνει ακαταμάχητο στους συνομιλητές σου.
Συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πότε κάποιος αστειεύεται και πότε εννοεί κάτι που λέει. Κάποιες φορές φαίνεται από τον τρόπο που μιλάει ή εκφράζεται.
Άλλες φορές από το ύφος και τις κινήσεις του σώματος του. Είναι όμως αρκετές οι στιγμές που βρίσκεσαι σε αμηχανία γιατί δεν ξέρεις αν πρέπει να πάρεις στα σοβαρά ένα προσβλητικό αστείο που είπε κάποιος. Το νιώθεις πως παρόλο που δικαιολογήθηκε ότι έκανε πλάκα, δεν το εννοεί.
«Οι πιο ωραίοι άνθρωποι χαμογελούν, συγχωρούν και αγαπούν σωστά» γράφει ο ψυχολόγος Ελευθέριος Ελευθεριάδης και δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο.
Όλοι κάνουμε λάθη. Δείξε μου έναν αλάνθαστο! Κανένα δεν θα βρεις, το ξέρεις καλά.
Το θέμα είναι μόνο να μετανιώνουμε… Όλοι κάναμε λάθος σε κάποια στιγμή. Όλοι είπαμε και πράξαμε κάτι που τώρα μας μοιάζει τόσο ξένο.
Το παραδέχομαι. Κλαίω όταν βλέπω ταινίες. Ή όταν διαβάζω βιβλία. Ή όταν ακούω μουσική. Επηρεασμένη πολλές φορές και από το επίπεδο των ορμονών μου, μπορεί να αρπάξω προληπτικά μερικά χαρτομάντηλα και να κάτσω να δω μια ταινία μόνη.
Μάθε να προσέχεις την ψυχή σου, πιο πολύ από την εμφάνισή σου
Μη δίνεις τόση έμφαση στην εμφάνισή σου. Να γυμναστείς για να έχεις ωραίο σώμα, ναι να γυμναστείς αλλά όχι για να γίνεις ομορφότερος αλλά για να είσαι πιο υγιείς.
Σας πληγώνει η ανάμνηση εκείνων που πρόδωσαν την εμπιστοσύνη και την αγάπη σας, που είναι σήμερα απόντες από τη ζωή σας;
Θέλω να μη ζητώ τίποτα και ο άλλος να μου τα δίνει όλα. Να έχει να μου δώσει. Να είναι γεμάτος από συναισθήματα, από γενναιοδωρία. Να είναι άνθρωπος με καρδιά ανοιχτή, πρόθυμος να πάρει, αλλά και να δώσει.
Σε εμένα και από εμένα. Να θέλει να μοιραστεί μαζί μου τα κομμάτια του. Να μην τα ψάχνω και να μην τα ζητιανεύω. Να μη ζητώ κι αυτός να μου τα δίνει, απλόχερα – έτσι όπως τα λαμβάνει από εμένα.
Θεός ο έρωτας, δε λέω… Όλοι κάποια στιγμή έχουμε πέσει στα δίχτυα του. Κι αφού μας πέρασε το στάδιο, της τύφλωσης και της πλήρους αποβλάκωσης που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του, είτε συνεχίσαμε να τον απολαμβάνουμε με τη μορφή της συντροφικότητας και της αγάπης.
Που είναι η καλή πλευρά της εξέλιξής του, είτε προσγειωθήκαμε απότομα κι ακόμα μετράμε τα κομμάτια μας, γνωρίζοντας την άλλη του πλευρά… την όχι και τόσο ρόδινη. Σωστά;
Συμβαίνει κάποιες σχέσεις να μας ταλαιπωρούν χρόνια μετά τον χωρισμό. Στους περισσότερους έχει συμβεί: Ενώ έχουμε χωρίσει καιρό τώρα από έναν σύντροφο, η σκέψη του μας καταδιώκει για χρόνια και συνήθως μας «επισκέπτεται» στις πιο ανυποψίαστες στιγμές – ένα άρωμα, ένα τραγούδι, μια τοποθεσία, ένα φαγητό…
Δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχουν συναισθήματα (καλά ή κακά), αλλά οι αναμνήσεις είναι πάντα εκεί.
Η σκέψη φέρνει πόνο. Όχι άλλη σκέψη. Όχι άλλο πόνο. Κι όσο σκέφτεσαι, τόσα ατέλειωτα τα γιατί… Όσο παιδεύεις και δεν αφήνεις το μυαλό σε ησυχία τόσο πονάς και υποφέρεις.
Κι αν οι φίλοι σε πρόδωσαν, μη λυγίζεις. Κι αν οι άνθρωποι σε απογοήτευσαν, μην το βάζεις κάτω. Κι αν ο έρωτας σε τσάκισε, μη στέκεσαι σ’ αυτό!
Όλοι κάνουμε λάθη. Δείξε μου έναν αλάνθαστο! Κανένα δεν θα βρεις, το ξέρεις καλά.
Το θέμα είναι μόνο να μετανιώνουμε… Όλοι κάναμε λάθος σε κάποια στιγμή. Όλοι είπαμε και πράξαμε κάτι που τώρα μας μοιάζει τόσο ξένο.
Γεννήθηκες σ ένα θαυμαστό κόσμο, σ ένα πλανήτη από τα δισεκατομμύρια που υπάρχουν σ ένα από τα ηλιακά συστήματα αυτού του άπειρου σύμπαντος.
Κάποια μέρα ένας άνδρας είδε μια γριά γυναίκα που καθόταν στην άκρη του δρόμου, αλλά ακόμη και στο λιγοστό φως της ημέρας, μπορούσε να διακρίνει ότι χρειαζόταν βοήθεια…
Έτσι παρκάρισε το παλιό του αυτοκίνητο μπροστά στην Μερσεντές της και βγήκε από το αμάξι. Εδώ και αρκετές ώρες κανείς δεν είχε σταματήσει να την βοηθήσει. Θα της έκανε κακό; Δεν φαινόταν από τους καλούς τύπους, φαινόταν πεινασμένος και φτωχός. Εκείνος διέκρινε ότι ήταν φοβισμένη, καθώς καθόταν εκεί έξω μέσα στο κρύο.
Πόσο γλυκιά και απρόβλεπτη μπορεί να είναι η αγάπη.
Μπορεί να είναι κρυμμένη σε μια ματιά στην άκρη ενός δωματίου, σε μια τυχαία συνάντηση. Τα πιο απρόσμενα και τυχαία περιστατικά της ζωής μπορούν να δημιουργήσουν μια σπίθα που θα πυροδοτήσει την πιο ισχυρή φωτιά μέσα στην καρδιά σου.
Μπορεί με όσα συμβαίνουν γύρω μας, να μην μας αφήνουν πολλά περιθώρια χαράς. Παρόλα αυτά, έρευνες έδειξαν πως γυναίκες και άνδρες που χαμογελούν είναι ελκυστικότεροι.
Μπορεί τα οικογενειακά ταξίδια, ειδικά όταν τα παιδιά είναι σε μικρή ηλικία, να κουβαλάνε μαζί τους κάποια άγχη, είναι όμως και μια υπέροχη εμπειρία με πολλά οφέλη.
Οι διακοπές είναι λοιπόν η κατάλληλη ευκαιρία για να μπορέσετε να επικοινωνήσετε ουσιαστικά με το παιδί, για να καταλάβετε καλύτερα τις ανάγκες του, για να του μεταδώσετε αξίες, και για να γνωριστείτε καλύτερα χωρίς το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας.