Έναν άνθρωπο να του λες «μου λείπεις» και να σου λέει.. «έρχομαι»

Γράφει η Γεωργία Χατζηδάκη

Να του λες “μου λείπεις” και εκείνος να απαντάει έρχομαι!
Να του λες “φοβάμαι” και αυτός να σε κλείνει στην αγκαλιά του για να πάψεις να τρέμεις.

Όσοι αγαπούν με όλη τους την καρδιά , διαγράφουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο

Όλοι ψάχνουμε να βρούμε την αληθινή αγάπη στο πρόσωπο ενός συντρόφου. Αυτού του μοναδικού ανθρώπου που θα μας χαρίσει απλόχερα όλη τη ζεστασιά, τη φροντίδα, την ευτυχία και την προστασία που έχει να μας προσφέρει. Μπορεί όμως κανείς να περιγράψει με λόγια αυτή την αγάπη; Είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, η αγάπη βρίσκεται παντού γύρω μας και γίνεται εμφανής μόνο μέσα από πράξεις και συναισθήματα που προκαλεί.

Να φεύγεις αν σου δίνουν λιγότερα απ’ αυτά που αξίζεις

Γραφει η Ειρήνη Τρίγκα 

Θυμάσαι την τελευταία φορά που έζησες; Και όχι δεν αναφέρομαι σε κάποια προηγούμενη ζωή ή κάτι τέτοιο. Λέγε, ξέρεις πότε ήταν; Τότε που είχες αφεθεί και ζούσες στο έπακρο με όλο σου το είναι εκείνον τον έρωτα. Τότε που χρησιμοποιούσες και τις πέντε αισθήσεις σου ταυτόχρονα. Που άγγιζες το χέρι του, μύριζες το άρωμά του, τον κοιτούσες στα μάτια, κρεμόσουν από τα χείλη του να ακούσεις τι θα σου πει και γευόσουν το φιλί του. Εκείνον τον έρωτα που σε έκανε να χάσεις εκτός από τον μπούσουλα και κάποια κιλά, και την εμπιστοσύνη σου στο αντίθετο φύλο. Και μετά από εκεί το χάος. Το τίποτα. Άνοιξε πέτρα για να μπω, και να μην ξαναβγώ.

Αυτόν που στέκει δίπλα σου μην τον θεωρείς δεδομένο . Σεβάσου τον .

Της Στεύης Τσούτση.

Είναι και κάποιοι άνθρωποι που τους έχεις πάντα για δεδομένους.
Στέκουν εκεί να σε ακούσουν, να σε στηρίξουν, να σε συμβουλεύσουν.

Αν δεν κερδίσεις το μυαλό , θα πάρεις μόνο το κορμί… και με αυτό θα μείνεις.

Γράφει ο Μάνος Σαμοθράκης

Σαφέστατα η φύση και οι ορμόνες, δημιουργούν την έλξη και την ερωτική διάθεση, όμως από εκεί και πέρα, αναλαμβάνει το μυαλό, για να δείξει εάν θα εμβαθύνει η σχέση ή αν θα παραμείνει σε μία απλή ερωτική συνεύρεση.

Τους γνήσιους ανθρώπους τους ξεχωρίζεις από την συμπεριφορά και το καθαρό βλέμμα

Ορισμένα πράγματα, ορισμένοι άνθρωποι, ορισμένες καταστάσεις, δεν χρειάζονται διευκρινίσεις, ούτε συστάσεις. Οι γνήσιοι και οι αυθεντικοί δεν χρειάζεται να πείσουν για να αποδείξουν ποιοι είναι. Είναι όλα πάνω τους, γύρω τους, μέσα τους, τόσο ξεκάθαρα, τόσο αυθεντικά, που δεν χρήζουν διαπραγμάτευσης.

Μπαμπά , μείνε , σε παρακαλώ .

“Μη φύγεις”, φωνάζει αυτή η φωνή μέσα σου.
“Μπαμπά, μη φεύγεις από μένα.
Μη με αφήνεις δίχως εσένα.”
Μπαμπά, μείνε, σε παρακαλώ.”

Όταν πρέπει να προσέξεις έναν άλλον άνθρωπο . Τότε μεγαλώνεις .

«Πότε θα μεγαλώσεις;» μου έλεγε η μάνα μου. «Κάνεις σαν μικρό παιδί».

Καμιά φορά μου έδινε την εντύπωση πως βιαζόταν να μεγαλώσω, για να της πάρω λίγα βάρη από πάνω της. Να χρειάζεται να με προσέχει λιγότερο. Να μπορεί να με αφήσει στο σπίτι. Να μην είναι διαρκώς με το μάτι της πάνω μου.

Να σέβεστε εκείνες τις γυναίκες που παλεύουν στη ζωή αντρίκια

Αυτές οι Γυναίκες αξίζουν το σεβασμό μας…

Μπορεί να λένε ότι ο κόσμος φτιάχτηκε για τους άντρες. Μπορεί και να έχουν δίκιο.

Μη με ρωτάς, δεν ξέρω να σου πω.

Να είσαι μαλακός με τους ανθρώπους . Δεν ξέρεις τι κρυφό σταυρό κουβαλάει ο καθένας στη πλάτη .

Να είσαι μαλακός με τους ανθρώπους . Ευγενής .

Να λες «ευχαριστώ» για αυτά που έχεις . Στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο

 

Ευχαριστώ: Μια λέξη ευγνωμοσύνης που πρέπει να λέμε κάθε μέρα γιατί η ζωή δεν έχει δεδομένα

Να μετράς τις ευλογίες σου. Καθημερινά. Να είσαι ευγνώμων για τα μικρά γιατί, δια μέσω τους, φτάνεις στα μεγάλα.

Μην αποφεύγεις να κοιτάξεις κατάματα τη ζωή

 

αγάπησε το πραγματικό πρόσωπο της ζωής και θα σε αγαπήσει κι αυτή.

Όταν αποφεύγεις την πραγματικότητα είσαι δειλός. Όταν κλείνεις τα μάτια στον πόνο των άλλων είσαι φυγόπονος και εγωιστής.

Να γίνεσαι το χαμόγελο που θες να σου χαρίζουν

 

Είναι πολλά αυτά που ταλαιπωρούν το μυαλό σου. Πολλά αυτά που καθηλώνουν τη διάθεσή σου σε μια στάση επιθετικής άμυνας, συναισθηματικής αποστασιοποίησης, αλλά και μιας άσχημης αγένειας.

Μια ιστορία για τον θυμό και την αγάπη, από τον Mahatma Gandhi

 

Μια μέρα, ένας σοφός ρώτησε τους μαθητές του:

«Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;».
«Επειδή χάνουν την ψυχραιμία τους» απάντησε κάποιος.
«Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν αφού ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;» επέμεινε ο σοφός.

Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί.

 

Θα μπορούσα να πώ ότι αυτό που είναι, είναι , ανεξαρτήτως συνθηκών.
Είτε βρέχει είτε χιονίζει η γη υποδέχεται με την ίδια δίψα αυτή την ευλογία .
Είτε είναι πρωί είτε είναι βράδυ οι ανάγκες τών ανθρώπων παραμένουν ίδιες.

Το μάθημα της γάτας στον άνθρωπο

  

Από τον κοινωνιολόγο Γιώργο Βασιλορεΐζη

– Βασίλισσα; Είναι βασίλισσα αυτή η γάτα;

– Όλες οι γάτες είναι βασίλισσες.

Το νόημα της ζωής βρίσκεται σε 3 λέξεις: αγάπα, ζήσε, γέλα

Αγάπα, ζήσε, γέλα…

Πόσο νόημα δίνουν αυτές οι λέξεις στη ζωή μας! Τρεις λέξεις, μα τόσο μεγάλο το νόημά τους. Μόνο που εμείς οι άνθρωποι έχουμε ένα μεγάλο κακό και ξεχνάμε εύκολα.

Τίποτα δε φεύγει μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε.

Με τον καιρό μαθαίνει κανείς τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.

Μαθαίνει πως αγαπώ δε σημαίνει: στηρίζομαι και ότι συντροφικότητα δε σημαίνει: ασφάλεια..κι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει…

Ο «λίγος» άνθρωπος ποτέ δεν θα εκτιμήσει το «πολύ» που του έδωσες.

Γράφει η Λία Ευαγγελίδου

Υπάρχουν άνθρωποι που ζηλεύουν τις λιακάδες, που απέκτησες με τόσο κόπο, σε παρασύρουν στη βροχή τους και σε αφήνουν εκεί, κλέβοντας τον δικό σου φως από τον κόσμο σου. Ζηλεύουν τη δύναμη να παλεύεις με κάθε αντιξοότητα που προκύπτει. Καραδοκούν να σβήσουν το γέλιο από τα χείλη σου, λες και τους το έκλεψες. Φθονούν που κάθε εμπόδιο το κάνεις σκαλοπάτι για να ανέβεις. Χρησιμοποιούν τα δικά σου πόδια, μέχρι να μπορέσουν να σταθούν στα δικά τους. Αδυνατούν να αναπνεύσουν μόνοι τους, και προσπαθούν μέσα από σένα να πάρουν ζωή, κλέβοντας τις δικές σου ανάσες.

Ν’ αγαπάς σαν σκύλος. H μόνη επικίνδυνη ράτσα είναι η ανθρώπινη.

Της Φρόσως Μαγκαφοπούλου

Κάπου, κάποτε διάβασα πως αν όλοι γινόμασταν οι άνθρωποι που οι σκύλοι μας νομίζουν πως είμαστε, ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος. Γιατί απ’ όλα τα πλάσματα στη γη, ανιδιοτελώς ξέρουν να αγαπούν μόνο δύο, η μαμά σου κι ο σκύλος σου. Ξεπερνώντας την νομοτελειακή αγάπη που συνεπάγεται η μητρότητα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η σκυλίσια αφοσίωση και λατρεία δεν αποτυγχάνουν να συγκλονίζουν, ανεξαρτήτως κουλτούρας, εποχής και κοινωνικών συνθηκών.