Να μου χαμογελάς, να λάμπει ο κόσμος μου.

Γράφει η Κατερίνα Μιχελάκη

Χαμόγελο, τόσο κοινότυπο, απλό για κάποιους, για άλλους ιερό και δύσκολο.

Όποιος είναι προορισμένος για να μείνει στη ζωή μας…

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Κάθε άνθρωπος που έρχεται στο διάβα της ζωής μας, έρχεται για κάποιο σκοπό.

Είτε είναι μια ευλογία, είτε ένα μάθημα, όλοι εμφανίζονται στη ζωή μας για έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο σκοπό. Άλλοι για λίγο και άλλοι για μια ζωή.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι χαμογελούν , συγχωρούν και αγαπούν σωστά !

«Οι πιο ωραίοι άνθρωποι χαμογελούν, συγχωρούν και αγαπούν σωστά» γράφει ο ψυχολόγος Ελευθέριος Ελευθεριάδης και δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο.

«Κανείς άλλος σε ολόκληρο τον κόσμο δεν θα σε αγαπήσει όπως η μαμά σου»

Η αγάπη της μάνας είναι ασύγκριτη, αδιαμφισβήτητη, μοναδική! Ο τρόπος που αγαπάει μια μητέρα το παιδί της, πριν καν το γνωρίσει, δεν έχει ταίρι και μόνο όταν γίνεσαι μαμά μπορείς να αντιληφθείς το βάθος και το μεγαλείο της. Όπως λέει και το παρακάτω κείμενο από τη σελίδα LIVING Full , κανείς άλλος σε ολόκληρο τον κόσμο δεν θα σε αγαπήσει όπως η μαμά σου:

Τι σημαίνει «σέβομαι» μέσα σε μια σχέση

Όταν ακούμε την ερώτηση «μ’ αγαπάς;», απαντάμε αυτόματα «Ναι». Χωρίς να ψάχνουμε βαθιά μέσα μας τι νιώθουμε πραγματικά – αγάπη ή εξάρτηση. Άλλωστε, πολύ συχνά μπερδεύουμε τα συναισθήματα που νιώθουμε: συνήθεια, φόβο μοναξιάς, εξάρτηση, τρυφερότητα. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που διαφοροποιεί τις υγιείς σχέσεις από τις τοξικές είναι η παρουσία του σεβασμού.

Να μη φοβάσαι αυτούς που γελούν , κερνούν κι ανοίγουν τις καρδιές τους ...

Δε μιλάει πάντα πολύ, μα χαιρετάει κάθε φορά με την καρδιά του όλους όσοι περνούν από μπροστά του στην πλατεία. Κερνάει τους θαμώνες στο καφέ που συχνάζει και κάποτε γελάει με την ψυχή του. Θέλει μονάχα λίγους καλούς φίλους για να τα ‘χει όλα.

Αν δύο άνθρωποι προορίζονται να είναι μαζί , η αγάπη θα βρει τρόπο να τους ενώσει

Πόσο γλυκιά και απρόβλεπτη μπορεί να είναι η αγάπη. 

Μπορεί να είναι κρυμμένη σε μια ματιά στην άκρη ενός δωματίου, σε μια τυχαία συνάντηση. Τα πιο απρόσμενα και τυχαία περιστατικά της ζωής μπορούν να δημιουργήσουν μια σπίθα που θα πυροδοτήσει την πιο ισχυρή φωτιά μέσα στην καρδιά σου.

Γιατί κάποιους πρώην δεν τους ξεπερνάμε ποτέ ;

Συμβαίνει κάποιες σχέσεις να μας ταλαιπωρούν χρόνια μετά τον χωρισμό. Στους περισσότερους έχει συμβεί: Ενώ έχουμε χωρίσει καιρό τώρα από έναν σύντροφο, η σκέψη του μας καταδιώκει για χρόνια και συνήθως μας «επισκέπτεται» στις πιο ανυποψίαστες στιγμές – ένα άρωμα, ένα τραγούδι, μια τοποθεσία, ένα φαγητό…

Δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχουν συναισθήματα (καλά ή κακά), αλλά οι αναμνήσεις είναι πάντα εκεί.

Αχ βρε Μαμά , αχ βρε Μπαμπά , σας ήθελα κοντά μου … λίγο ακόμη ...

Την μέρα που χάνει κάποιος τον γονιό του ανεξαρτήτως ηλικίας ορφανεύει . Η μάνα αλλά και ο πατέρας δεν έχουν ηλικία … και στα 100 ακόμη είναι η μαμά και ο μπαμπάς μας και είναι  μοναδικοί για τον καθένα από εμάς .

Αν δύο άνθρωποι προορίζονται να είναι μαζί, η αγάπη θα βρει τρόπο να τους ενώσει

Πόσο γλυκιά και απρόβλεπτη μπορεί να είναι η αγάπη.

Μπορεί να είναι κρυμμένη σε μια ματιά στην άκρη ενός δωματίου, σε μια τυχαία συνάντηση. Τα πιο απρόσμενα και τυχαία περιστατικά της ζωής μπορούν να δημιουργήσουν μια σπίθα που θα πυροδοτήσει την πιο ισχυρή φωτιά μέσα στην καρδιά σου.

Οι καλοί άνθρωποι σκέφτονται με την καρδιά , γι’ αυτό δεν μπορούν να αλλάξουν !

 

Σε μια εποχή που η υποκρισία, η ζήλια και η κακία βρίσκονται στο ζενίθ τους, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν επάξια τις λέξεις αγνότητα και καλοσύνη ! Βρίσκονται ανάμεσά μας ! Θα τους αναγνωρίσετε εύκολα αφού έχουν έτοιμο ένα χαμόγελο για τον καθένα ! Η ματιά τους είναι καθαρή και αγνή και καθρεπτίζεται όλη η καλοσύνη που έχουν στην ψυχή τους σε τέτοιο σημείο που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους !

Πώς να συγχωρήσουμε τους γονείς μας αφήνοντας πίσω τα δύσκολα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας

 

Δεν υπάρχει τέλειος γονέας, όπως και δεν 

υπάρχει τέλειος άνθρωπος.

Πώς να συγχωρήσουμε τους γονείς μας αφήνοντας πίσω τα δύσκολα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας, ώστε να απελευθερωθούμε ζώντας επιτέλους μια πλήρη ζωή γεμάτη αγάπη και φροντίδα για τον εαυτό μας.

Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη. Και όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη “λάθος” εννοούμε λανθασμένες συμπεριφορές διαπαιδαγώγησης. Δεν υπάρχει τέλειος γονέας, όπως και δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος. Οι περισσότεροι γονείς που δεν έχουν δουλέψει αυτο-γνωστικά και ψυχοθεραπευτικά κάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν και οι δικοί τους γονείς, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται.

Κάποιοι από εμάς ήμασταν τυχεροί και είχαμε γονείς που είχαν κάποιες λανθασμένες συμπεριφορές που μπορούμε να συγχωρήσουμε και δεν στέκονται σοβαρό εμπόδιο προς την ψυχική μας εξέλιξη. Καθώς μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, κατανοούμε τους γονείς μας και τους προσωπικούς τους περιορισμούς.

Όταν κάποια στιγμή γίνουμε και εμείς γονείς, καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερο πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος του γονέα. Έτσι καταφέρνουμε να τους συγχωρήσουμε και να απελευθερωθούμε από οποιαδήποτε αρνητικά συναισθήματα που σχετίζονται με την παιδική μας ηλικία τα οποία έχουν συχνά αντίκτυπο στην ενήλικη ζωή μας, στη σχέση με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Κάποιοι άλλοι από εμάς είχαμε γονείς που άθελά τους, με τη συμπεριφορά και τη στάση τους μας τραυμάτισαν ψυχικά. Ο δρόμος προς τον αληθινό μας εαυτό και την εκπλήρωση του δυναμικού μας μπλόκαρε. Αν δεν θεραπεύσουμε τα τραύματά μας, τα προβλήματα θα τα κληρονομήσει η επόμενη γενιά, δηλαδή τα παιδιά μας.

Ας δούμε κάποιες αρνητικές γονεϊκές συμπεριφορές 

που τραυματίζουν την παιδική ψυχή:

1. Η φυσική ή συναισθηματική εγκατάλειψη

Μπορεί κάποιος γονιός να εγκαταλείπει το παιδί του για διάφορους λόγους, ή να είναι εκεί χωρίς να είναι συναισθηματικά παρών και χωρίς να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού, όπως πχ όταν έχει κατάθλιψη, όταν δουλεύει πολύ, όταν είναι αποκομμένος από τα δικά του συναισθήματα, όταν έχει υπερβολικό άγχος και είναι χαμένος στα δικά του προβλήματα. Το παιδί νιώθει μόνο και μαθαίνει ότι οι συναισθηματικές του ανάγκες δεν είναι σημαντικές. Με άλλα λόγια νιώθει ότι δεν είναι σημαντικό το ίδιο, ότι δεν αξίζει.

2. Η επίκριση, η υποτίμηση, η απαξίωση, η χειριστικότητα, η ενοχοποίηση είναι κακοποιητικές συμπεριφορές

Φράσεις όπως, “Είσαι βλάκας”, “Εσύ δεν μπορείς, θα το κάνω εγώ”, “Είσαι ίδιος ο πατέρας σου, είσαι άχρηστος σαν κι αυτόν”, “Αν δεν σπουδάσεις, εγώ θα πεθάνω”, “Με αυτά που κάνεις θα με αρρωστήσεις”, έχουν χιλιοειπωθεί από γονείς που δυσκολεύονται να σεβαστούν την διαφορετικότητα και τις ανάγκες των παιδιών τους.

Υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί όπως πχ “είσαι τεμπέλης”, λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία ακόμα και στην ενήλικη ζωή. “Οι τεμπέληδες” κάνουν επιλογές και αντιμετωπίζουν τη ζωή σύμφωνα με την ταμπέλα που τους έχουν βάλει οι γονείς, ώστε υποσυνείδητα να επιβεβαιώσουν τη λανθασμένη πεποίθηση των γονιών τους.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν τεμπέληδες, μόνο αποθαρρυμένοι άνθρωποι. Ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα στην αποδοχή και την ενθάρρυνση θα είναι πάντα δημιουργικό και θα εξελίσσει το δυναμικό του έχοντας εσωτερική γαλήνη και ισορροπία.

3. Αγάπη υπό όρους

“Θα σε αγαπώ μόνο αν είσαι καλό παιδί”. “Καλό παιδί”, σημαίνει να συμμορφωνόμαστε με τις ανάγκες και τα θέλω των γονιών μας. Μόνο τότε 

παίρνουμε αγάπη και αποδοχή και ποτέ όταν είμαστε απλά ο εαυτός μας.

Όσοι από εμάς γίναμε τα “καλά παιδιά”, ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε ένα περιβάλλον που δεν δεχόταν τη διαφορετικότητα και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις δικές μας συναισθηματικές ανάγκες, γίναμε υπερ-ενσυναισθητικοί. Μάθαμε δηλαδή να βάζουμε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των άλλων χωρίς να υπολογίζουμε τον εαυτό μας. Ο εαυτός μας γίνεται ανύπαρκτος.

Δεν γνωρίζουμε ποιος είναι, τι χρειάζεται, ποιες είναι οι ανάγκες του. Αναπτύσσουμε 

έναν ψευδο-εαυτό και δίνουμε όλη την ενέργειά μας στο να ικανοποιούμε τις ανάγκες των άλλων ή/και να κυνηγάμε στόχους που δεν είναι καν δικοί μας Ποτέ όμως δεν μένουμε ικανοποιημένοι, διότι δεν νιώθουμε ότι μας αγαπούν και μας αναγνωρίζουν γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε, αλλά γι’ αυτό που πετυχαίνουμε ή προσφέρουμε.

4. Αντιμετώπιση των παιδιών ως φίλων ή συντρόφων, γονεοποίηση

Είναι κακοποίηση όταν ο ένας γονιός συμμαχεί με το παιδί ενάντια στον άλλον γονιό, 

όταν αντιμετωπίζει το παιδί ως σύντροφο ή φίλο λέγοντάς του τα προβλήματά του και κάνοντας “παρέα” μαζί του. Όταν το φορτώνει ευθύνες που δεν αναλογούν στην ηλικία 

του, όπως το να φροντίζει τα μικρότερα αδέρφια του.

Ό,τι έγινε έγινε θα πείτε. Μεγαλώσαμε, πέρασαν τα χρόνια! Δεν μπορούμε να 

κατηγορούμε τους γονείς μας στα 40, στα 50, στα 60…

Φυσικά και χρειάζεται να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και να γίνουμε εμείς 

οι καλοί γονείς που δεν είχαμε. Να δώσουμε εμείς στο τραυματισμένο εσωτερικό παιδί 

μας την ευτυχισμένη παιδική ηλικία που έχασε.

Για να το καταφέρουμε αυτό, χρειάζεται μέσα από μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία να αναγνωρίσουμε και να δούμε κατάματα τα λάθη των γονιών μας. Πολλές φορές βρισκόμαστε σε άρνηση ή εξιδανίκευση. Θεωρούμε ότι οι γονείς μας μας φέρθηκαν 

άσχημα επειδή εμείς ήμασταν “κακά παιδιά” και ό,τι έκαναν το έκαναν για το καλό μας, 

για να γίνουμε σωστοί άνθρωποι. Με άλλα λόγια έχουμε ενοχοποιηθεί. Νιώθουμε βαθιά μέσα μας ότι δεν ήμασταν άξιοι να αγαπηθούμε, ότι δεν αξίζαμε. Όμως, ποιό μωρό, ποιό παιδί δεν αξίζει, χρειάζεται να αναρωτηθούμε…

Άλλες φορές έχουμε απωθήσει την παιδική μας ηλικία. Δεν θυμόμαστε πολλά και 

έχουμε αποκοπεί από τα συναισθήματά μας. Ο λόγος είναι ότι δεν αντέξαμε τον πόνο και την ενοχοποίηση.Όλα αυτά όμως θα βγουν κάποια στιγμή και θα γίνουμε οι “σωστοί” άνθρωποι που ήθελαν οι γονείς μας αλλά με νευρώσεις, άγχος, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, αυτοάνοσα, σωματικές και ψυχικές ασθένειες κτλ.

Εφόσον συνειδητοποιήσουμε την ψυχική κακοποίηση που έχουμε βιώσει στην 

παιδική μας ηλικία και έρθουμε σε επαφή με το εσωτερικό μας τραυματισμένο παιδί, 

κάποια δύσκολα συναισθήματα θα αναδυθούν όπως ο θυμός, το παράπονο, η θλίψη,ο φόβος. Χρειάζεται να περάσουμε από το πένθος της χαμένης παιδικής ηλικίας που ποτέ δεν βιώσαμε.

Μπορούμε να δουλέψουμε αυτά τα συναισθήματα εκφράζοντάς τα με βιωματικές 

ασκήσεις σε ένα ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο όπου θα νιώσουμε αποδοχή, ασφάλεια 

και εμπιστοσύνη. Ας αφεθούμε χωρίς φόβο να βιώσουμε όλα αυτά τα δύσκολα συναισθήματα τα οποία βρίσκονταν για χρόνια αποκομμένα μέσα μας αλλά έκαναν 

αισθητή την παρουσία τους με άλλους τρόπους όπως τα ψυχοσωματικά, το άγχος, η κατάθλιψη κτλ.

Είναι ο θυμός, η θλίψη, το παράπονο, ο φόβος του μικρού παιδιού μέσα μας που 

ποτέ δεν εισακούστηκε. Ένιωθε μόνο τότε, αλλά νιώθει μόνο και τώρα που έχουμε ενηλικιωθεί.
Ούτε εμείς ως ενήλικες δεν είμαστε εκεί δίπλα στο εσωτερικό τραυματισμένο μας 

παιδί, διότι τείνουμε να φερόμαστε στον εαυτό μας με τον ίδιο τρόπο που μας 

φέρθηκαν στην παιδική μας ηλικία.

Κι εμείς οι ίδιοι τον επικρίνουμε, τον υποτιμούμε, τον ενοχοποιούμε, δεν τον 

αποδεχόμαστε, δεν τον αγαπάμε, δεν τον ακούμε, τον αφήνουμε μόνο και 

απομονωμένο.

Σιγά σιγά θα μάθουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τα συναισθήματά μας, να ακούμε τις ανάγκες μας, να γίνουμε εμείς οι γονείς του εαυτού μας φροντίζοντάς τον. Χρειάζεται 

να αγκαλιάσουμε το τραυματισμένο εσωτερικό μας παιδί. Να συνδεθούμε μαζί του και 

με όμορφους τρόπους. Να το πάμε σε όμορφα μέρη, με όμορφους ανθρώπους και να ζήσουμε ανέμελες στιγμές.

Να το προστατεύουμε από κάθε είδους κακοποίηση ώσπου να μας εμπιστευθεί και να νιώσει ασφάλεια μαζί μας. Έτσι σιγά σιγά όλα τα κομμάτια μας θα γίνουν ένα. Θα 

γίνουμε ο εαυτός μας και οι πληγές θα κλείσουν.

Θα καταφέρουμε να αποδεσμευτούμε από το παρελθόν και από τα αρνητικά 

συναισθήματα προς τους γονείς μας, να τους συγχωρήσουμε που δεν κατάφεραν να 

είναι οι γονείς που μας άξιζαν, να κατανοήσουμε πως ό,τι αρνητικό έκαναν οφειλόταν στις δικές τους δυσκολίες και όχι στη δική μας αναξιότητα. Θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε τους γονείς χωρίς από την άλλην να δεχόμαστε πλέον την κακοποιητική τους συμπεριφορά.

Ίσως οι γονείς μας μαλακώσουν λόγω της ηλικίας τους ή και της αλλαγής της δικής 

μας στάσης. Ίσως πάλι δεν καταφέρουν να αλλάξουν την κακοποιητική τους στάση 

και συμπεριφορά. Τότε χρειάζεται να κρατάμε την απόσταση που θα μας προστατεύει ώστε να νιώθουμε την εσωτερική μας γαλήνη και ισορροπία.

Να θυμόμαστε πάντα ότι όποιος μένει στον θυμό και το παράπονο, είναι δεμένος με αλυσίδες με αυτούς για τους οποίους τρέφει αυτά τα συναισθήματα. Όταν 

καταφέρουμε να συγχωρήσουμε το κάνουμε για το δικό μας συμφέρον, για να 

μπορέσουμε επιτέλους να ζήσουμε απελευθερωμένοι από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Αγαπώντας, φροντίζοντας και ακούγοντας τον εαυτό μας με πλήρη 

αποδοχή !

enallaktikidrasi.com

Οι αληθινοί φίλοι δε θα σου ζητήσουν ποτέ τα ρέστα .

 

Η πιο εύκολη κίνηση που μπορούμε να κάνουμε όλοι είναι να κρίνουμε κάποιον για τη στάση, τη συμπεριφορά και την αντιμετώπιση κάποων συμβάντων. Πριν φτάσεις ν’ ανοίξεις το στόμα σου και να ξεστομίσεις προσβολές εναντίον ενός ανθρώπου, σκέψου αν εσύ ήσουν σε όλα σωστός απέναντί του. Ήσουν εκεί όταν εκείνος σε χρειάστηκε ή μήπως ήσουν απών;

Πόση σημασία έχει ποιος χώρισε ποιον – Ποιοι ξεπερνούν πιο εύκολα τον χωρισμό

 

Ένας χωρισμός μπορεί να συνοδεύεται από πόνο και θλίψη, συνοδεύεται όμως και από προσωπική άνθηση, ανάπτυξη και αυτοβελτίωση. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι

Λένε πως ένας χωρισμός ισούται με έναν μικρό θάνατο. Όσο πόνο όμως κι αν εμπεριέχει, δεν είναι απαραίτητα τόσο κακός. /Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ακόμα και μετά από κάτι τόσο τραυματικό και επώδυνο, οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν μια προσωπική ανάπτυξη που μπορεί να τους φανεί χρήσιμη σε μελλοντικές τους σχέσεις. Εξάλλου, όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια άλλη. Με υπομονή και θετική σκέψη, υπάρχει πάντα φως στο τούνελ.

Η αληθινή γυναίκα…

 

 Δημήτρης Πετρούνιας

 Η αληθινή γυναίκα είναι ένα διαμάντι πολύτιμο. Αληθινή γυναίκα είναι εκείνη που γνωρίζει πως κανένα φόρεμα δεν μπορεί να την κάνει ενδιαφέρουσα, όταν εκείνη δεν είναι στην πραγματικότητα.

Η δυναμική γυναίκα , ξέρει να μετράει την ψυχή , όχι το πορτοφόλι !

 

 Δημήτρης Πετρούνιας  

Την δυναμική γυναίκα μην τη φοβάσαι.
Να την κυνηγάς.
Να την κερδίζεις.

Γιατί ερωτευόμαστε τον λάθος άνθρωπο ξανά και ξανά

 

 Δρ. Κατερίνα Αθανασίου

Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους στην αγάπη είναι ότι νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι να αγαπήσουμε όποιον θέλουμε. Αλλά είμαστε ουσιαστικά; Έχουμε διάφορα μοντέλα μέσα μας, εσωτερικά, που φτιάχνουν τις «λίστες αγορών μας» στους ανθρώπους που θα επιτρέψουμε να ερωτευτούμε.

Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα στην ζωή από το να βρεις έναν άνθρωπο που να σου ταιριάζει

 

Ναι, όπως το ακούς.
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα στην ζωή, από το να βρεις έναν άνθρωπο που να σου ταιριάζει.

Ν’ αγαπάς ανθρώπους που αγαπούν τη ζωή

 

N’ αγαπάς ανθρώπους που κρύβουν μέσα τους το φως, ανθρώπους με ζεστό βλέμμα, που σε κάνει να αισθάνεσαι οικειότητα, με διεισδυτική ματιά, που μπορεί να διαβάσει κατευθείαν μέσα σου, με αληθινό χαμόγελο και παιχνιδιάρικο παιδικό βλέμμα, που δε ξέρεις ποτέ τι σκαρφίζεται.

Να βρεις ανθρώπους

 

Να βρεις ανθρώπους που σε σέβονται και σε εκτιμούν πραγματικά γι’ αυτό που είσαι.

Να βρεις ανθρώπους που σου κάνουν χώρο στη ζωή τους και δε σε βάζουν να στριμωχτείς.