Τάσος Λειβαδίτης : 10 στίχοι του ποιητή που κρύβουν μια θλίψη

 

Μερικοί από τους πιο αξιόλογους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη…

Ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Μεταπολεμικής Ελλάδας υπήρξε ο Τάσος Λειβαδίτης. Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Απριλίου 1972 και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή στις 30 Οκτωβρίου 1988.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του έλαβε τιμές και διακρίσεις για το έργο του, το οποίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και μελοποιήθηκε από σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως ο Μάνος Λοΐζος και ο Μίκης Θεοδωράκης.

Παρακάτω ακολουθούν μερικοί μελαγχολικοί στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη που ξεχωρίσαμε από την ποιητική του συλλογή με τίτλο «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα»:

1.(…) κι αυτό το ρίγος που διατρέχει το σπίτι είναι από πράξεις

που αποφύγαμε (και μετανιώσαμε)

μεγάλα γεγονότα που χάθηκαν μες στην συντομία των

ημερών, σκέψεις υπέροχες που αρκέστηκαν στα δάκρυα.

~Από το ποίημα «Σελήνη 20 ημερών»

2. (…)»αυτό που θα μας συντρίψει ήταν απ’ την πρώτη μέρα εδώ κοντά μας»

~Από το ποίημα «Ο συγκάτοικος του Ιωάννη»

3. Και κάποτε θα τρομάξεις όταν καταλάβεις ποιος είσαι

~Από το ποίημα «Απογευματινό τσάι»

4. Προσπάθησα από μια χίμαιρα να φτιάξω ένα ολόκληρο πεπρωμένο.

Τώρα αν θυμάμαι κάτι είναι κάποια όνειρα που έκανα ακουμπισμένος στον ωκεανό ή κάποιες ταπεινώσεις

που τέλειωσαν με τα πιο υπέροχα δάκρυα

~Από το ποίημα «Οι κινήσεις των άστρων»

5. Ζήσαμε πάντα μέσα στ’ όνειρο και δε θα βγούμε παρά μόνο για να πεθάνουμε στην άκρη ενός κόσμου που δε γνωρίσαμε

~Από το ποίημα «Ένοικοι της ματαιότητας»

6. Είναι πράγματι απάνθρωπο να εξαρτάται η ζωή σου από λόγια ή βλέμματα, αλλά εγώ δεν έχω σκοπό να πω ποτέ την αλήθεια.

~Από το ποίημα «Δειλινό στη γέφυρα»

7. Είναι πράγματα που δε θα μάθουμε ποτέ, όπως το βάθος των οριζόντων ή το βάθος της λύπης μας.

~Από το ποίημα «Περιπλανήσεις»

8. Όταν ανεβαίνεις στο λεωφορείο αποχαιρέτησε το παρελθόν, γιατί δε θα ‘χεις άλλη ευκαιρία να επιστρέψεις.

~Από το ποίημα «Περιπλανήσεις»

9. Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας

~Από το ποίημα «Η μεγάλη νοσταλγία

10. (…) η θεία Ρόζα έκλεινε με κακία την πόρτα για να εμποδίσει τα χρόνια να φύγουν.

Οι πιο ωραίες ιστορίες είναι αυτές που δε θα τις διηγηθεί ποτέ κανείς.

~Από το ποίημα «Ο συγκάτοικος του Ιωάννη

https://radio4.gr/